zaterdag 24 december 2016

Een lichtje zijn...



Heb jij dat nou ook, dat er, zo rond de kerstdagen, een verlangend gevoel naar geborgenheid je bekruipt? Zo'n gevoel van knus en gezelligheid, liefde en vriendelijkheid?
In dit jaargetij kruip ik graag diep weg in een warm vest -in mijn hoekje op de bank- met een dik boek en een dampende beker thee binnen hand bereik. Ik vind het heerlijk om in alle rust, al lezend een andere wereld te betreden, terwijl ik langzaam de wereld om mij heen verlies aan de letters op papier. Ik kan daar zó van genieten!

Een gevoel van geborgenheid, ik denk dat ieder mens daar - bij tijd en wijlen- naar hunkert. Je geborgen voelen bij de mensen om je heen, in het leven dat je leidt en je geborgen voelen bij jezelf.
Je beschermd en geliefd voelen, jezelf kunnen zijn. Een gevoel dat niet voor iedereen vanzelfsprekend is, velen gaan gebukt onder eenzaamheid, verdriet en pijn. Hoe mooi is het als we met een beetje vriendelijkheid er voor hen kunnen zijn?


Waar donkerte heerst is een lichtje nodig. Dat lichtje kan jij zijn, 
zelfs als je denkt niets te kunnen geven. 
-Irene-

Laten we met elkaar tijdens deze dagen -maar het liefst gewoon het hele jaar- zoveel mogelijk van onze vriendelijkheid geven. Geef royaal een groet, een lach of een compliment. Vriendelijkheid kunnen wij nooit teveel geven en het kan zomaar zijn dat wij hiermee een stukje pijn of verdriet van een ander helen. Och.... hoe mooi zou dat zijn?!! ♡

Laten wij met elkaar de wereld een klein beetje mooier maken, door ons best te doen vooral aan een ander te Geven in plaats van iets te nemen. (we nemen maar al te vaak een stukje liefde, geluk, kracht, zelfvertrouwen, etc. van een ander weg doordat we ze niet vriendelijk behandelen.)

Ik wens je hele fijne dagen toe en hoop dat ze vol van liefde en geborgenheid zullen staan!

Irene ♡


donderdag 1 december 2016

'Ik vergeef je..'



Heb jij jezelf al vergeven?

Ik had voor kort eerlijk gezegd nooit zo bewust stil gestaan bij het feit dat het óók belangrijk is om jezelf te vergeven, toen laatst deze vraag in mij naar boven borrelde. Ik voelde dat het antwoord daarop een 'Nee' was. Ik had mijzelf nog niet vergeven....

We maken allemaal in ons leven fouten. We maken beslissingen waar we later spijt van hebben, geven reacties die anders hadden gekund, spreken met woorden die we zorgvuldiger hadden kunnen kiezen, doen anderen pijn omdat we zelf de "strijd" niet willen verliezen of maken de verkeerde keuzes.We doen allemaal wel eens dingen waar we later spijt van hebben. Dat is menselijk en ook helemaal niet zo erg als dit ons achteraf spijt en wij hierin een les geleerd hebben.

Maar hoe ga je nadien om met de fouten die je hebt gemaakt? Stop je ze zo snel mogelijk, héél diep weg en probeer je ze te vergeten? Uit ervaring weet ik dat wanneer je dat doet, ze zo nu en dan toch weer aan de oppervlakte komen. Dat er in je hoofd toch weer even dat kritische stemmetje van schuld, boosheid of veroordeling klinkt omdat je toen zo "stom of "dom" bent geweest. Het blijft als een knagend muisje aan je ziel vreten, als een last aan je schouders plakken.

Jezelf vergeven is een pure noodzaak, alleen dan kan je verder groeien en nieuwe stappen zetten op jouw levensweg, op het pad dat jij in dit leven bewandelen moet.

-Set Yourself Free-
Take Away The Power Of Your Baggage

Maar hoe pak je dat aan? Hoe kun je jezelf gaan vergeven voor de fouten die je hebt gemaakt?

Allereerst is het belangrijk dat je echt de keuze maakt om jezelf te vergeven, dat je hiermee aan de slag wil gaan. Dat je tegen jezelf de woorden 'Ik vergeef je' kunt uitspreken.
Daarnaast is het belangrijk dat je stopt met het wegstoppen of vechten tegen de vervelende gevoelens die jouw gemaakte "fouten" in jou oproepen. Laat ze er zijn en voel ze.
Vergeven is namelijk loslaten. Loslaten van de verwachting dat je het anders had willen/moeten doen. Vergeven is het loslaten van de pijn of verdriet dat het je geeft. Maar vergeven is ook het loslaten van je boosheid, jezelf niet langer veroordelen over wat je verkeerd hebt gedaan, niet langer kritisch commentaar hierover aan jezelf geven.
En boven alles is vergeven ook stoppen met "het" tot een last op je schouders maken. Het altijd en overal met je meedragen.

Ware vergeving van jezelf komt eigenlijk als vanzelf op het moment dat je met gevoelens aan het werk gaat.

De volgende oefening kan je helpen bij het verwerken van jouw gevoelens:

Spreek je onuitgesproken verwachtingen en teleurstellingen hardop uit.
Bij het niet vergeven houd je vaak vast aan niet uitgekomen verwachtingen. "Het had heel anders moeten gaan, Zo had ik het niet bedoeld, Het had niet mogen gebeuren." Door het hardop uit te spreken van je verwachtingen en teleurstellingen maak je het voor jezelf makkelijker om los te laten of deze verwachtingen bij te stellen.

Jouw gevoelens mogen er zijn. Als iets niet goed is gegaan is dat heel vervelend. Dat voelt niet fijn. Maar je mag ook gaan inzien dat het maken van fouten bij het leven hoort. Ze vormen voor ons de lessen waarin we weer een beetje wijzer mogen worden. Waarin we kunnen groeien naar een betere versie van onszelf. Jezelf je fouten kwalijk blijven nemen is onzinnig en heeft totaal geen nut.
Je kunt wat is gebeurd niet meer veranderen, het is geweest. Wat jij wel kunt doen is hier jouw les uit leren, zodat je niet nog eens zo'n zelfde fout maakt.
Jezelf kwalijk blijven nemen dat dit is gebeurd, dat je zo hebt gehandeld, houdt jou alleen maar tegen in het zetten van nieuwe stappen op jouw levenspad.

-Vergeving is een reflectie 
van genoeg van jezelf houden
 om verder te gaan.-

We handelen allemaal naar onze eigen wijsheid, naar wat wij op dat moment weten, naar de kennis die we op dat moment hebben. Soms is die wijsheid nog te klein en maken we fouten.
Dat kan je jezelf niet kwalijk (blijven) nemen. Je wist op dat moment niet beter of kon het gevolg nog niet goed overzien.

Als kind leren we lopen door te vallen en weer op te staan. Door te durven proberen. Bij elke val, krabbelde je op en ging je het nog eens proberen. Niemand die op dat moment tegen jou zei 'Sufferd, misschien moet je maar blijven zitten.'

Door jezelf te willen vergeven, door hiermee aan de slag te gaan, geef je jezelf het signaal dat je mág vallen... maar daarna óók weer mag opstaan!

Schud die last van je schouders. Laat de verwachting hoe het eigenlijk had moeten gaan los. Laat het gewicht van je schuldig of boos voelen van je afglijden. Breng troost aan het verdriet en de pijn in jou. Stop met het geen dat gebeurd is, tot iets van de toekomst te maken. Hou niet langer vast aan de pijn en het verdriet dat het je geeft. Het levert je niets op, het vormt alleen maar extra bagage dat je met je mee draagt.

Niets, kan wat is gebeurd, veranderen, maar jij kan wel jouw gevoel hierover veranderen!

Het verwerken van je emoties bieden je de kans om los te laten en zodra je kunt gaan loslaten ontstaat er ruimte voor vergeving... ruimte voor licht in jou en de mogelijkheid nieuwe stappen te zetten, verder te groeien.

Ik voel mij van binnen rustiger en "lichter" nadat ik de woorden "Ik vergeef je" naar mezelf toe had uitgesproken. Een bijzondere ervaring die mij echt rust brengt!

Ik wens je licht en vrijheid!

Irene ♡

dinsdag 15 november 2016

Investeer in jezelf!



We hebben allemaal onze dromen, onze verlangens. We zijn allemaal op zoek naar geluk, naar een bestaan van waarde, naar een doel. Hoeveel tijd investeer jij in jezelf? Hoeveel tijd maak jij voor jezelf vrij om te leren? Om te groeien? Om te werken aan de dromen die jij hebt? 

Laat je motiveren door onderstaand filmpje... investeer in die 6 minuten.... zet je eerste stap!
(je bent het zo waard!!)

Irene ♥




zondag 2 oktober 2016

Ik heb je lief, nu nog meer dan ooit tevoren...





'Nu even niet, alsjeblieft!' Ik sis het praktisch onverstaanbaar tussen mijn tanden door. Ze hoort het niet, ze stuitert en stampt rustig met haar voeten door. Ik raak er behoorlijk "kriegelig" van! Het gestamp ontneemt me de mogelijkheid om met haar te communiceren, dat is... als ze al zou luisteren. Ik probeer te bedenken waarom ze zo nijdig staat te stuiteren en stampen. Wat is er gebeurd? En waarom begin ik me nu ook behoorlijk opstandig te voelen? Waar komt zij überhaupt vandaan? En wat heeft zij hier te zoeken?

Hoe langer ik haar observeer, hoe meer vragen er in mij opborrelen en hoe ontvlambaarder ik lijk te worden. Dat is eigenlijk helemaal niets voor mij. Ik heb meestal voldoende geduld... maar nu? Pffff, nu is mijn geduld ver te zoeken, héél ver te zoeken! En ze stampt maar door, terwijl ze me vernietigend aan kijkt. Ik begin vernietigend terug te kijken... wat denkt die peuter wel, dat ik onder de indruk ben? Al zou ik het zijn, dan zou ik het natuurlijk, in geen geval, aan zo'n snotneus toe willen geven. De aanhouder wint, hou ik mezelf voor, als het 5e uur inmiddels verstreken is en er nog geen tekenen zijn dat ze op zal geven. De onrust kookt door in mij, maar ik besluit haar de tijd te geven om uit te razen....

Het is nog vroeg als ik het lampje naast mijn bed aan druk, ik ben wakker, maar het voelt alsof ik de hele nacht onder een zware steen geslapen heb. Vermoeid draai ik me op mijn rug en staar naar het plafond. Eerst maar even rustig wakker worden voor ik mijn "fun-tastische" lijf weer in beweging breng. Ik richt me een poosje op mijn ademhaling... 3 tellen in, 5 tellen langzaam uit, het zware drukkende gevoel neemt wat in mij af en op een gegeven moment heb ik genoeg moed verzameld om uit bed te stappen en aan deze nieuwe dag te gaan beginnen. Het opstarten gaat vaak wat moeizamer, als ik eenmaal mijn routine, van wassen-tandenpoetsen-aankleden, achter de rug heb voel ik de energie in mij terug keren. De kinderen gaan naar school en ik ga aan de wandel met de hond, heerlijk zo op de vroege morgen in alle rust genieten van de natuur. Ik kom ontspannen thuis. Ik voel me vol energie en besluit eerst maar eens het huis te gaan "kuisen" zoals de belgen dat zo mooi kunnen zeggen. De dag verloopt prima en ik ben heel die stampende peuter alweer glad vergeten... tot tegen de avond. Er valt binnen het gezin iets voor en om de lieve vrede te bewaren cijfer ik mezelf weg... en dan plots vanuit het niets, is ze daar weer!  Ze staat weer stevig te stuiteren en te stampen en ik voel hoe er van binnen weer van alles in mij begint te borrelen... zo erg dat ik het liefst stampend met die peuter mee zou willen doen!

Het is me nu wel duidelijk waarom ik met zo'n zwaar gevoel wakker werd. Het kost heel wat energie om dat kokende, frustrerende gevoel in toom te houden! Het is iets wat in mij raast en ik doe er mijn uiterste best voor om dit gevoel bij mezelf te houden en er een ander niet tot last mee te zijn, maar makkelijk is dat niet......

Die stuiterende stampende peuter woont sinds kort in mij. Het klinkt wellicht een beetje gek, maar het is voor mij een manier om een "beeld" te geven aan de signalen die mijn lichaam mij geeft. Het borrelende, kokende, vlammende, frustrerende en opstandige gevoel dat mij overvalt heeft een gezicht gekregen. Het is als een stuiterend stampend peutermeisje, het kind in mij, dat alarm slaat ik als keuzes maak die niet bij mijn echte "ik-zijn" passen. Keuzes waar ik mezelf te kort mee doe.  Het is alsof Zij mijn innerlijke stem is en me laat weten wanneer ik keuzes maak die niet eerlijk, lief, goed of gezond voor mij zijn. Wat is het fijn om "haar" te mogen leren kennen! Het maakt me zoveel meer bewust van mijn ware gevoelens bij de keuzes die ik maak. Zij geeft een stem aan de "ik" die ik altijd al ben geweest, maar nooit echt heb durven zijn.

Hold the hand of the child that lives in your soul.
For this child, nothing is impossible.
-Paulo Coelho-

Luisteren naar het kind in jezelf. Ik kon daar vroeger niet zoveel mee, vond dat maar een vaag, zweverig geklets. Tot ik het stuiterende, stampende meisje in mij mocht leren kennen, toen begreep ik ineens wat het echt betekent. 
Voor mij voelt het als wakker worden, beseffen dat ik er ook ben en er mag zijn. Dat mijn eigen gevoelens, verlangens en wensen er net zoveel toe doen als die van een ander. Op de momenten dat ik keuzes maak die niet goed zijn voor mij, vult zij mij met een krachtig en opstandig gevoel. Ze helpt me om de juiste keuzes te maken, voor mezelf op te komen. Dat is heel nieuw voor mij! 
Het is alsof ze me bij de hand neemt en me de kracht geeft om te zijn wie ik ben...... mijn eigen IK! En nu ik haar een "gezicht" heb gegeven... is het zoveel makkelijker om naar haar te luisteren, goed voor haar te zorgen en van haar te houden.

Ik heb haar lief, 
nu nog meer dan ooit tevoren...

Ik had nooit gedacht dit nog eens te schrijven, -omdat ik het vroeger niet begreep en het maar vaag vond- maar op de dagen dat ik me boos, opstandig of gefrustreerd voel probeer ik te luisteren naar wat het "meisje" (kind) in mij te vertellen heeft. Heel vaak ontdek ik dan wat mijn ware gevoelens zijn en wat ik moet doen om me beter te gaan voelen, om goed voor mezelf te zorgen. Dat vind ik werkelijk mooi om te mogen ervaren, het stelt me instaat mezelf steeds beter te leren kennen en te groeien naar de "ik" die ik graag wil zijn.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar jouw ervaringen. Ken jij het kind in jezelf? Heeft zij/hij jou ook wat te vertellen? Hoe ervaar jij haar/hem in jouw leven?  

In een vervolg blog zal ik meer schrijven over het kind in jezelf, haar/hem leren kennen en haar /hem eventueel helpen genezen als zij beschadigt is. 

Irene ♡


maandag 29 augustus 2016




Ik heb het geprobeerd, écht geprobeerd.... maar het resultaat was niet bijster positief en dat vind ik dan toch íetwat teleurstellend....

'Alles wat je aandacht geeft groeit' 

Laat ik vooropstellen dat ik het echt grotendeels met deze uitspraak eens ben. Het is echter voor mij ook een beetje een "kreet" geworden waarbij ik het gevoel krijg dat je louter en alleen maar aandacht mag geven aan positieve dingen...

Laat ik eerst even vertellen wat er nu zo teleurstellend was, voor ik verder ga.
Ik heb de afgelopen weken echt geprobeerd geen aandacht te geven aan het onkruid, dat tussen de voegen van mijn oud Hollandse klinkerpaadje door "piepte". Het begon heel klein, hier en daar een dun groen sprietje. 'Ireen' dacht ik, 'Alles wat je aandacht geeft groeit, dus niet meer naar kijken.. geen aandacht aan schenken.' Ha! Dat vond ik een mooie, fijne en zeker ook een positieve gedachte! Ik heb zelfs geprobeerd hier volledig in te geloven!
Je begrijpt nu vast al waarom ik het resultaat ietwat teleurstellend vond... Het onkruid had, na verloop van tijd, mijn oud Hollandse klinkerpaadje bijna al het zonlicht ontnomen!

Alles wat je aandacht geeft groeit hè? Maar iets wat geen aandacht krijgt, kan ook groeien en daar wil ik het vandaag graag even met je over hebben.
Dat oud Hollandse klinkerpaadje vormt hier een mooi voorbeeld bij, want hoe positief je het leven ook wilt benaderen, je ontkomt nooit aan het "onkruid" dat je op je pad tegen komt.

In de afgelopen weken heb ik regelmatig dagen gehad, en ze zijn nog niet helemaal weg, dat ik me helemaal niet zo blij en gelukkig voel. Ik voel me een beetje "bléh.." In eerste instantie heb ik dat gevoel fijn zitten negeren... vooral in het kader van " alles wat je aandacht geeft groeit.."  ik wilde niet dat dat gevoel verder ging groeien, ik wilde er van af!
Lots of Happy thoughts dan maar... positief blijven... de zon schijnt... ik ben dankbaar voor... 
Het hielp allemaal maar weinig. Er over praten vond ik lastig, ten eerste omdat ik een beetje boos was op mezelf. Hoe kan het toch dat ik me zo voel? Na alles wat ik geleerd heb over positief denken, je geluk ontwikkelen, voel ik me toch nog "bléh". Ten tweede, er over praten, wordt misschien wel gezien als zeuren/klagen... het is niet positief en de kreet "Alles wat je aandacht........" nou je kent hem inmiddels wel, speelt al vrij snel door je hoofd of wordt al snel voor je voeten gegooid.
Tja, daar zit je dan... of in dit geval, daar zat IK dan, met mijn "bléh" gevoel en een lichtelijk groeiende irritatie richting "Alles wat je...." Jahaa, groeit! Ik weet het inmiddels wel...........
Mogen we dan helemaal niet meer klagen? Even lekker zagen, zeiken, zeuren over hoe we ons voelen? 

Je gevoelens negeren, wegstoppen is natuurlijk nooit een goed idee. Vroeger of later "piepen" ze toch weer tevoorschijn en zal je er echt iets mee moeten doen. Net als met het onkruid tussen mijn oud Hollandse klinkerpaadje, hoe eerder je er iets aan doet, hoe beter. Geef het de aandacht die het verdient. In mijn ogen betekent dat, dat je best even lekker zeuren, zaniken en teuten mag! Want kom op zeg, het leven is nu eenmaal niet altijd rozengeur en maneschijn. Door er even over te kunnen praten krijg je weer wat lucht en licht, waarna het met je gevoelens aan de slag gaan ook beter mogelijk is. Want laten we wel in zicht houden dat het natuurlijk de bedoeling is dat het onkruid in je hoofd verdwijnt, er alleen maar over "zeuren" en er verder niets aan doen, laat het natuurlijk alleen maar groeien...... Die les heb ik wel geleerd met mijn oud Hollandse klinkerpaadje...;) 

~ Sluit je ogen niet voor het "onkruid" in je hoofd, verberg het niet, geef het de juiste aandacht! ~

Hoe herken je de eerste "onkruid sprietjes" in je hoofd? Door te luisteren naar wat je voelt!
'Alles wat we voelen heeft te maken met wat we denken....' dat moest ik even op me in laten werken. Alles wat we voelen heeft te maken met wat we denken? Maar ik denk de hele dag zo positief mogelijk.... en toch voel ik me niet gelukkig. Hoe zit dat dan?

Ik en jij, wij hebben gemiddeld zo'n 60.000 gedachten per dag. WOW! Zestigduizend gedachten per dag en van het grootste gedeelte zijn we ons niet eens bewust. Veel van die gedachten draaien dus op de achtergrond in ons onderbewustzijn, die "horen" we niet. Om toch er achter te komen wat die gedachten zijn, moeten we gaan voelen. Hoe voel jij je vandaag, hoe voel je je op het moment dat je niet zo positief bent? Heb je verdriet? Ben je boos? Ben je teleurgesteld? etc. Ons gevoel vertelt ons hoe het met ons gaat. Voelen we ons blij en gelukkig? Dan zijn al onze gedachten vol positieve dingen, ook die in je onderbewustzijn, dan zijn we in balans, dan is je innerlijke stem net zo tevreden als jij bent.

Mijn gevoel gaf me dus te kennen dat mijn innerlijke stem op het moment niet zo blij is, dat er gedachten zijn die me dwars zitten.... dat ik ergens behoefte aan heb... kortom er groeide hier en daar wat onkruid in mijn hoofd!
Ik ben stilletjes naar mezelf gaan luisteren, naar het gevoel dat in mij ontkiemde. Waardoor ontstond dit? Wat wilde het me zeggen? 
Het werd mij duidelijk dat ik te lang mezelf heb aangepast aan mijn omgeving en hierbij aan mijn eigen behoeftes te kort heb gedaan. De vakantie brengt dat altijd met zich mee omdat alles dan zo anders gaat, de kinderen thuis zijn en er even geen structuur en een ritme is. Zo tegen het einde van de vakantie was het voor mij duidelijk dat het weer tijd werd voor regelmaat, een ritme en tijd voor mezelf om op te kunnen laden. 

"Alles wat je aandacht geeft groeit..."  Deze uitspraak heeft me aan het denken gezet en doen beseffen dat géén aandacht schenken aan de dingen die je niet wilt laten groeien, niet altijd verstandig is.
Geef alsjeblieft je gevoel de aandacht die het verdient, negeer het niet, stop het niet weg. Geef je "bléh" gevoel de juiste aandacht, lucht je hart, zaag/zeur/zeik en zanik er even lekker over en ga daarna aan de slag met je gevoelens. Neem ze onder de loep, je niet fijn en gelukkig voelen heeft altijd een onderliggende oorzaak. Ontdek waar jouw innerlijke stem om roept. Wat heb je nodig, waar is een gebrek in jou aan ontstaan? Geef dat jouw positieve aandacht, ga er mee aan de slag en je zal zien dat je weer in balans komt en je een stuk fijner zult voelen! 

Weet je wat nu het mooie is... "Alles wat je aandacht geeft groeit..." en in dit geval ben ik gegroeid! Het heeft me weer wat meer inzicht in mezelf gegeven... ik heb mezelf aandacht gegeven en ik ben gegroeid in mijn zelfkennis. Kijk dat vind ik dan toch hoopgevend! ;)

Irene 

Wil je deze blog horen? Klik dan op onderstaande video! 


zaterdag 13 augustus 2016



Hoop

Hoop is voor mij als een sprankelend lichtje
soms dichtbij, soms wat verder weg
het is de bron van mijn kunnen, mijn kracht, mijn wil
Een lichtje in het duister, een baken in de nacht

Hoop is voor mij als een teken
dat het leven zoveel meer is...
meer dan een donker gat, dan eenzaamheid en angst
Het is als een lichtje aan de hemel... in de donkerste nacht

Hoop is voor mij als een vlinder
die ooit als een rups begon
waar het einde naderde, ook weer nieuw leven ontstond
Het is als kleurige vleugels... gedragen op de wind

Hoop is voor mij als een twinkeling in iemands ogen
als een lach op een gezicht..
Ik wil niets liever dan dit met Jou delen
want.... Hoop is leven... Hoop is licht! 

Hoop is voor mij als een sprankelend lichtje
Ik deel het hier graag met jou
omdat het leven soms ronduit zwaar is
en Hoop óók schuilt in de woorden
"Ik zie jou"

Irene ♡






zondag 3 juli 2016

Versterk je wortels, bloei als nooit tevoren!






Be like a tree and let the dead leaves drop.
(Wees als een boom en laat de dode bladeren vallen)
-Rumi-



Bomen, ze zijn zo prachtig om te zien. Heb je wel eens goed naar een boom gekeken? Heb je wel eens de stevige stam gevoeld, de harde schors aangeraakt? Wanneer ik in het bos wandel moet ik af en toe even een boom aanraken... en mijn vingertoppen over de bast laten glijden, op zulke momenten geniet ik intens van deze stevige sterke "jongens". Het is prachtig om in de winter hun wir-war aan  takken te aanschouwen, het felle jonge groen in het voorjaar te zien ontluiken, de mooie volle kruin te horen ruizen in de zomer en in de herfst het prachtige schouwspel van verkleurend blad naar beneden te zien dwarrelen. Het is fascinerend om te zien hoe een boom zich jaar in jaar uit staande houdt, groeit en bloeit en een periode van rust hanteert. Wij als mens kunnen daar een voorbeeld aannemen,meer leven in de "flow" van de natuur. 

De volgende metafoor wil ik graag met jullie delen, met o.a. dank aan Petra van. S.

Als we onszelf voor zouden stellen als een boom, dan vormt de stam onze basis. Je basis is gevormd in je jonge jaren en voor een groot deel bepalend hoe stevig je nu in het leven "staat". 
Heb je een fijne jeugd gehad dan zal je hoogstwaarschijnlijk een goede stevige basis hebben kunnen vormen, een stevige stam. 
Naast de stam vormt het wortelgestel ook een belangrijk onderdeel van een stevige basis. In mijn ogen wordt je wortelgestel deels gevormd door je opvoeding, je omgeving, maar ook door de ervaringen die je op doet en de lessen die je hieruit leert. 
Zoals bekend is, is dat wat een boom aan takken heeft, hetzelfde als wat hij aan wortels heeft verstopt onder de grond. In onze wortels ligt een schat aan informatie en kennis opgeslagen, informatie en kennis met betrekking tot ervaringen die wij hebben opgedaan, dingen die wij hebben geleerd. Dankzij deze informatie hebben wij de mogelijkheid tot groei en ontwikkeling wanneer wij de juiste "voedingstoffen" (positieve gedachten/mensen, lezen, studie, etc.) tot ons nemen. Hoe jouw basis ook is gevormd, met een stevig wortelgestel kun je jouw leven vormen naar jouw wensen. Een "geknakte" boom bezit zoveel overlevingsdrang dat het zich op meerdere plaatsen opnieuw ontspruit. Ook wij mensen bezitten een grote innerlijke kracht om door te gaan op de momenten dat het leven ons "knakt", geen eenvoudige opgave, maar weten dat er een grote kracht in je zit kan heel troostend zijn. De "stormen" van het leven doorsta met je een stam en een stevig wortelgestel! Net als bij de boom, zijn onze wortels de bron waarmee wij "voedsel" tot ons kunnen nemen, om te leven, te groeien en met al onze schoonheid te bloeien! Wees je bewust van het "voedsel" dat jij tot je neemt, hoe voedzaam is dit voor jouw wortelgestel?

Naarmate je ouder wordt vormt jouw boom steeds meer takken, je kunt ze zien als de jaren, maanden, weken en dagen van je leven. Dag in dag uit zit er groei in jouw takken, ieder met zijn eigen ervaringen, herinneringen en emoties. Er ontstaat een weelderige kroon van prachtige takken.

Een boom doorloopt op geheel eigen tempo de vier jaargetijden.
In de lente vormt het nieuwe knoppen en ontspruit het nieuwe blad. Een periode die wij als mens ook zouden kunnen gebruiken als een periode waarin wij nieuwe ideeën en plannen -beraamt in je rustperiode, de winter- uit kunnen gaan voeren. Zet de eerste stappen naar de realisatie van je nieuwe plannen, laat ze langzaam ontwikkelen en groeien. Voed ze met de kennis die je verzamelt.

In de zomer staat een boom volop in blad en ontwikkelt het zijn vruchten. Een prachtige gelegenheid om jouw eigen plannen nog verder te ontwikkelen, uit te voeren, de "vruchten" er van te plukken en te verspreiden of te delen met de mensen om je heen. Deze vruchtbare periode vormt een fijne energie boost in je wortelgestel, het bied je alle mogelijkheid om je wortelgestel van extra energie te voorzien. Zuig het in je op, hou het vast en bovenal.....geniet!!

In de herfst bereidt de boom zich voor om alles wat hij niet meer nodig heeft af te stoten. Het blad verdort, de zaden vallen en uit eindelijk gaat hij kaal de winter tegemoet.
De herfst is voor ons een mooie periode om terug te kijken op de gebeurtenissen van de afgelopen periode en daar waar nodig is te gaan snoeien in dat wat je niet meer nodig hebt. Wees niet bang om hier eventueel hulp bij te vragen. De boom ontvangt ook de hulp van de wind om zijn verdorde "last" los te laten. Jouw snoeiwerkzaamheden kunnen grote of kleine takken zijn, het is maar net op welk gebied jij het nodig vindt om te snoeien. Misschien heb je teveel spullen om je heen verzameld en wil je weer wat meer ruimte of ontdek je dat een bepaalde relatie niet langer goed voor je is. Op vele gebieden kan je snoeien zodat jij, en hierbij jouw leven, weer in balans komen. 
De bladeren die je in het voorjaar en de zomer hebt ontwikkeld kun je op twee manieren gebruiken. 
De positieve bladeren kun je verzamelen, dit worden je vruchten voor het volgende seizoen.
De negatieve bladeren kun je gaan gebruiken als compost, ze hebben je een les geleerd. Laat de negatieve bladeren maar goed rotten en haal er daarna de juiste voedingstoffen -kennis en geleerde lessen- uit zodat je hier verder op kunt groeien. 

Na de herfst periode volgt de winter, een periode waarin de boom volledig tot rust komt. 
Ook voor ons mensen een periode waarin wij tot rust mogen komen, neem hier je tijd voor. 
Overdenk het jaar, bekijk de lessen die je hebt geleerd. Voed jezelf goed met gezonde voeding en positieve gedachten, houd je lichaam gezond. Het is tevens een mooie periode om voorzichtig aan wat nieuwe "zaadjes" -ideeën of plannen-  te gaan zaaien, zodat het zich langzaam kan gaan nestelen. 
Jouw geleerde lessen en opgedane ervaringen zullen een vruchtbare bodem vormen voor nieuw "leven" dat zich kan gaan ontspruiten in de lente..... 

-Versterk je wortels, voed je ziel, groei en ontwikkel in jouw eigen kracht, bloei als nooit tevoren!-

Irene ♡


maandag 6 juni 2016

Wat jij vindt? Dat mag je lekker houden!







Er zijn soms van die dagen, dan begint er onderhuids wat bij me te borrelen, dan voel ik mij opstandig worden en lichtelijk gefrustreerd. Vandaag is weer zo’n dag…..
Geborrel in mijn lijf dus... het heeft allemaal te maken met het feit dat het mij zo diep raakt als ik mijn medemens zwaar gebukt zie gaan onder de bekritisering en veroordeling van anderen.

Het lijkt wel de normaalste zaak van de wereld dat wat je “vindt”, er ook gewoon ongezouten uit gegooid wordt. Zo van we trekken onze “klep” open en storten onze rotzooi lekker over een ander heen. Je kan het immers maar kwijt zijn, toch? Wat kan jou het schelen dat je een ander opzadelt met angst, verdriet of een totaal waardeloos gevoel. Als jouw “klep” maar klepperen kan… daar heb je immers toch recht op?!  Vrijheid van meningsuiting roepen ze dan… Ja, ame hela hola! Bij die vrijheid hoort ook de plicht na te denken over wat je zegt en je woorden zorgvuldig te kiezen. Het recht van vrijuit spreken, geeft je niet het recht om vrijuit iemand met je woorden te beschadigen!

Ik zou daarom heel graag, tegen een ieder die graag “kleppert”, willen zeggen:   
‘Wat jij vindt? Dat mag je lekker (voor jezelf) houden!’

Het maakt me aan het borrelen, omdat ik dit zo oneerlijk vind!  En het frustreert me tegelijkertijd ook omdat ik hier zo weinig tegen kan doen.
Ik kan er hooguit een blog overschrijven en daarin een stukje van mezelf leggen, in de hoop dat dat dan een klein beetje zal helpen...


 Zorg er voor dat je jezelf niet gaat zien door de ogen van 
de mensen die jou niet op waarde weten te schatten.
 Weet wat je waard bent, zelfs als zij dat niet weten.

Aan een ieder van jullie die gebukt gaan onder de bekritisering en veroordeling van anderen wil ik heel graag zeggen: 

Je bent zoveel meer waard dan ze je (hebben) laten geloven!!

Het is zo jammer dat we veel sneller geloven dat iets "niet" goed aan ons is, dan wel. Het ontvangen en geloven in een compliment kost mij bijvoorbeeld veel meer moeite dan wanneer iemand iets van kritiek op mij heeft. Op de een of andere manier hechten wij veel meer waarde aan iets negatiefs dan aan iets positiefs, dat is toch eigenlijk bizar?
Het bewijst zich op vele gebieden. Het bedenken van beren op de weg gaat ons bijvoorbeeld vaak makkelijker af dan het benoemen van positieve dingen die zouden kunnen gebeuren. Als we piekeren, piekeren we vaak over negatieve dingen, dingen die nog moeten gebeuren -als ze al gaan gebeuren-. We piekeren nooit over hoe fantastisch iets is of zou kunnen zijn. Gek toch eigenlijk, het kost allebei evenveel energie en we lijken automatisch voor het negatieve te kiezen.
Ik denk dat we hierdoor een deur openhouden en anderen toestaan ons van hun "rotzooi" te voorzien. 

Het wordt tijd om die deur dicht te gaan gooien! Jij kunt gaan bepalen welke "rotzooi" jij nog aan gaat nemen van een ander. Jij bepaalt of je je van binnen nog "vuil" wilt voelen. Je mag vanaf vandaag, vanaf dit moment, vanaf NU klaar zijn met het ontvangen van andermans rotzooi!  Geef die deur een zwieper en gooi hem dicht, sla er een paar planken voor en hang er een bordje op met: 'Pas op! Stinkende rotzooi!'

Het is zo mooi dat we iedere dag nieuwe keuzes kunnen maken, dat we iedere dag, ieder moment opnieuw kunnen beginnen. Jij mag en kan de keuze maken de rommel, die je van anderen hebt gekregen, los te laten. Het bepaalt niet wie of wat jij bent, het is slechts een afspiegeling van wie zij zijn en dat is iets waar jij niet langer mee rondt hoeft te blijven lopen. Je mag gaan beseffen dat je deze mensen en hun uitspraken los mag gaan laten... zij wisten gewoon weg niet beter en dat is hun gebrek. Laat dat vooral niet leiden tot een "gebrek" bij jou! Deze mensen, deze uitspraken, passen niet in jouw toekomst! 

Laat het verleden in het verleden
anders steelt het je toekomst
Leef voor wat morgen je kan brengen
en niet voor wat gister je heeft afgepakt
Elke dag is een geschenk

Jij, JIJ past in jouw toekomst en vanaf vandaag mag je de eerste stappen gaan zetten in de toekomst die jij graag wilt.  Sluit je ogen en fantaseer over jouw toekomst, zie voor ogen wat je heel graag zou willen! We weten vaak heel goed wat we niet willen, maar dan richten we onze energie weer op het negatieve. Probeer om te schakelen en geef al je energie aan wat je wel wilt! Hoe beter je weet wat je wilt, hoe makkelijker het zal worden om keuzes te maken die goed zijn voor jou. Anderen zullen hierdoor veel minder invloed op jou hebben, je zal steeds meer gaan beseffen dat de mening van een ander, slechts een mening is, zoals wij allemaal een eigen mening hebben. Een mening mag er zijn, je kunt hem aanhoren, maar het wil niet zeggen dat je er ook iets mee moet doen. Weet dat je het waard bent om jouw dromen na te jagen en laat je daarin door niemand tegen houden! Besef dat door te kiezen voor jezelf, je respect toont naar jezelf, je jezelf laat voelen dat je het waard bent. Hoe meer respect je aan jezelf toont, hoe meer respect je van de mensen om je heen zult gaan ontvangen. 

Kom voor jezelf op! Laat je niet -door iemand die gewoon niet beter weet- het plezier van het leven ontnemen. Zoek de zonnige kant van het leven en richt je blik daarop. Vul je leven met fijne, vrolijke dingen, geef daar al je energie aan! Laat de schaduwen achter je vallen... laat ze zijn wat ze zijn.... geweest.  Je zult zien dat je leven dan echt positief zal gaan veranderen! 

You Can Do This! 

Irene ♡

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...