Accepteren? Ja, daaag!

- Once we accept our limits, we go beyond them. -

(Albert Einstein)

Ik heb een strijd gevoerd, een jarenlange strijd, een strijd met in mijn ogen een onverslaanbaar "beest" die luistert naar de naam -Angst-. 

-Angst- en ik, wij waren dag en nacht samen, waar ik ging... ging hij ook, waar ik liep, liep hij ook. De enige plek waar ik de angst even los kon laten, was 's avonds in bed. En ondanks al die vele jaren samen, zijn we nooit de beste vrienden geworden. Ik heb me tegen hem verzet, hem uitgescholden en tegen hem gevochten, maar niets hielp.... hij liet mij niet los. Hij was er.... altijd.

Tot dat ik op een dag leerde dat vechten tegen -Angst- geen enkele zin had, daar zou hij niet van weg gaan. Ik moest -Angst- leren accepteren, ik moest mijn leven accepteren, precies zoals het was. Niet langer er tegen vechten, maar het omarmen. Nou, ik kan je eerlijk zeggen dat ik dat maar wat moeilijk vond! Hoe kun je iets accepteren wat zo verwoestend in je leven is? Hoe kan je accepteren als je zelf heel iets anders wil? Mijn eerste reactie was dan ook ' Accepteren? Ja, daaag!'

Accepteren, betekent niet de moed opgeven. Accepteren betekent niet dat er niets meer is dan dit, dat dit het dan was, dat je het maar moet doen met wat je nu hebt. Accepteren betekent dat je de strijdbijl begraaft, je vecht namelijk niet tegen wat jou is "overkomen", je vecht tegen jezelf.  Jouw gevecht, jouw angst, jouw boosheid, jouw verdriet, ze houden jou zo bezig dat je geen andere weg meer ziet. Je blijft in dezelfde cirkel rond lopen. Accepteren opent een nieuwe deur, door jouw situatie te accepteren zoals het nu is, accepteer je ook dat je een bepaalde grens hebt bereikt, dat je even niet verder kunt dan tot hier. Dat wil echter niet zeggen dat dit dan het einde van jouw weg is!  Je bent nu bij een tweesprong aangekomen en hebt de keuze: ' Ga ik mijn weg vervolgen precies zoals altijd of kies ik ervoor om een nieuw pad in te slaan?'

Vanaf het moment dat ik mezelf heb toegestaan te accepteren dat ik -Angst- heb, is er iets wezenlijks veranderd. Het is net alsof ik nu opnieuw "geboren" ben, alsof ik weer tot "leven"  kom. Ik vang meer en meer stukjes van de oude Irene op, ik begin mezelf weer te herkennen. -Angst- "woont" nog steeds bij mij, maar er zijn steeds meer momenten dat ik "alleen"  op stap kan gaan, dat ik niet langer vastgeketend zit aan -Angst-. Het accepteren heeft mij juist vrijheid gebracht en door die vrijheid kan ik nieuwe stappen zetten, ik kan weer gaan groeien en ontwikkelen. Door de acceptatie is mijn wereld weer groter aan het worden, zijn mijn grenzen niet langer strak en dichtbij huis.

Acceptatie is kiezen voor jezelf, erkennen dat je op dit moment nóg niet verder kunt, dat deze gevoelens er zijn. Door te accepteren maak je ruimte om terug te keren naar jezelf. Je zet hiermee een deur open naar verandering, jouw pijn, verdriet en angsten zijn niet langer je vijand, ze worden je vriend. Een vriend die jouw aandacht en liefde verdient om te kunnen "genezen". Daar waar genegenheid en liefde wordt toegelaten is niet langer ruimte voor angst, pijn of verdriet. Omarm jouw probleem, het is een deel van wie jij bent. Omarm jezelf, wees lief voor jezelf, besef dat je niet langer tegen jezelf wilt strijden. Erken de pijn die ligt opgesloten in jouw probleem, wanneer je deze niet erkent zal het steeds terugkeren met een nieuwe strijd als gevolg.

In  het gevecht dat je voert ben je zelf de grootste vijand, een gevecht dat terug blijft keren als je de strijdbijl niet begraaft. Begraaf dat malle ding! Stel je hart open voor het leven dat je nu leidt, het zal je rust gaan geven. Stop met vechten en gebruik de energie en aandacht die je overhoudt voor iets anders, richt je bijvoorbeeld alleen nog op de dingen die wel leuk en fijn zijn in je leven, geef daar al je aandacht aan.

Het loslaten van angst, maar ook pijn of verdriet is belangrijk voor een gelukkig, vitaal en flexibel leven. Het is bagage dat wanneer wij het niet los laten, ons steeds meer belemmert in ons "zijn", ons verzwakt en ziek maakt. 

- Love is what we are born with. Fear is what we learn.-

Om je "vastgekoekte" patronen los te kunnen gaan laten is onvoorwaardelijke liefde en acceptatie van jezelf heel belangrijk. Hou van jezelf, waardeer jezelf om wie je bent, geef jezelf ook eens een compliment en bovenal vertrouw op jezelf! Van jezelf houden is niet egoïstisch, het houden van jezelf is noodzaak. Wie niet van zich zelf houdt zal een strijd blijven voeren en oud zeer niet los kunnen laten.

Laat je strijd los.... Alleen dan kan je zien wat het je wil vertellen, wat je er van kan leren en ben je op weg naar vrijheid en groei. Op weg naar jezelf! 

Irene ♡