zaterdag 24 december 2016

Een lichtje zijn...



Heb jij dat nou ook, dat er, zo rond de kerstdagen, een verlangend gevoel naar geborgenheid je bekruipt? Zo'n gevoel van knus en gezelligheid, liefde en vriendelijkheid?
In dit jaargetij kruip ik graag diep weg in een warm vest -in mijn hoekje op de bank- met een dik boek en een dampende beker thee binnen hand bereik. Ik vind het heerlijk om in alle rust, al lezend een andere wereld te betreden, terwijl ik langzaam de wereld om mij heen verlies aan de letters op papier. Ik kan daar zó van genieten!

Een gevoel van geborgenheid, ik denk dat ieder mens daar - bij tijd en wijlen- naar hunkert. Je geborgen voelen bij de mensen om je heen, in het leven dat je leidt en je geborgen voelen bij jezelf.
Je beschermd en geliefd voelen, jezelf kunnen zijn. Een gevoel dat niet voor iedereen vanzelfsprekend is, velen gaan gebukt onder eenzaamheid, verdriet en pijn. Hoe mooi is het als we met een beetje vriendelijkheid er voor hen kunnen zijn?


Waar donkerte heerst is een lichtje nodig. Dat lichtje kan jij zijn, 
zelfs als je denkt niets te kunnen geven. 
-Irene-

Laten we met elkaar tijdens deze dagen -maar het liefst gewoon het hele jaar- zoveel mogelijk van onze vriendelijkheid geven. Geef royaal een groet, een lach of een compliment. Vriendelijkheid kunnen wij nooit teveel geven en het kan zomaar zijn dat wij hiermee een stukje pijn of verdriet van een ander helen. Och.... hoe mooi zou dat zijn?!! ♡

Laten wij met elkaar de wereld een klein beetje mooier maken, door ons best te doen vooral aan een ander te Geven in plaats van iets te nemen. (we nemen maar al te vaak een stukje liefde, geluk, kracht, zelfvertrouwen, etc. van een ander weg doordat we ze niet vriendelijk behandelen.)

Ik wens je hele fijne dagen toe en hoop dat ze vol van liefde en geborgenheid zullen staan!

Irene ♡


donderdag 1 december 2016

'Ik vergeef je..'



Heb jij jezelf al vergeven?

Ik had voor kort eerlijk gezegd nooit zo bewust stil gestaan bij het feit dat het óók belangrijk is om jezelf te vergeven, toen laatst deze vraag in mij naar boven borrelde. Ik voelde dat het antwoord daarop een 'Nee' was. Ik had mijzelf nog niet vergeven....

We maken allemaal in ons leven fouten. We maken beslissingen waar we later spijt van hebben, geven reacties die anders hadden gekund, spreken met woorden die we zorgvuldiger hadden kunnen kiezen, doen anderen pijn omdat we zelf de "strijd" niet willen verliezen of maken de verkeerde keuzes.We doen allemaal wel eens dingen waar we later spijt van hebben. Dat is menselijk en ook helemaal niet zo erg als dit ons achteraf spijt en wij hierin een les geleerd hebben.

Maar hoe ga je nadien om met de fouten die je hebt gemaakt? Stop je ze zo snel mogelijk, héél diep weg en probeer je ze te vergeten? Uit ervaring weet ik dat wanneer je dat doet, ze zo nu en dan toch weer aan de oppervlakte komen. Dat er in je hoofd toch weer even dat kritische stemmetje van schuld, boosheid of veroordeling klinkt omdat je toen zo "stom of "dom" bent geweest. Het blijft als een knagend muisje aan je ziel vreten, als een last aan je schouders plakken.

Jezelf vergeven is een pure noodzaak, alleen dan kan je verder groeien en nieuwe stappen zetten op jouw levensweg, op het pad dat jij in dit leven bewandelen moet.

-Set Yourself Free-
Take Away The Power Of Your Baggage

Maar hoe pak je dat aan? Hoe kun je jezelf gaan vergeven voor de fouten die je hebt gemaakt?

Allereerst is het belangrijk dat je echt de keuze maakt om jezelf te vergeven, dat je hiermee aan de slag wil gaan. Dat je tegen jezelf de woorden 'Ik vergeef je' kunt uitspreken.
Daarnaast is het belangrijk dat je stopt met het wegstoppen of vechten tegen de vervelende gevoelens die jouw gemaakte "fouten" in jou oproepen. Laat ze er zijn en voel ze.
Vergeven is namelijk loslaten. Loslaten van de verwachting dat je het anders had willen/moeten doen. Vergeven is het loslaten van de pijn of verdriet dat het je geeft. Maar vergeven is ook het loslaten van je boosheid, jezelf niet langer veroordelen over wat je verkeerd hebt gedaan, niet langer kritisch commentaar hierover aan jezelf geven.
En boven alles is vergeven ook stoppen met "het" tot een last op je schouders maken. Het altijd en overal met je meedragen.

Ware vergeving van jezelf komt eigenlijk als vanzelf op het moment dat je met gevoelens aan het werk gaat.

De volgende oefening kan je helpen bij het verwerken van jouw gevoelens:

Spreek je onuitgesproken verwachtingen en teleurstellingen hardop uit.
Bij het niet vergeven houd je vaak vast aan niet uitgekomen verwachtingen. "Het had heel anders moeten gaan, Zo had ik het niet bedoeld, Het had niet mogen gebeuren." Door het hardop uit te spreken van je verwachtingen en teleurstellingen maak je het voor jezelf makkelijker om los te laten of deze verwachtingen bij te stellen.

Jouw gevoelens mogen er zijn. Als iets niet goed is gegaan is dat heel vervelend. Dat voelt niet fijn. Maar je mag ook gaan inzien dat het maken van fouten bij het leven hoort. Ze vormen voor ons de lessen waarin we weer een beetje wijzer mogen worden. Waarin we kunnen groeien naar een betere versie van onszelf. Jezelf je fouten kwalijk blijven nemen is onzinnig en heeft totaal geen nut.
Je kunt wat is gebeurd niet meer veranderen, het is geweest. Wat jij wel kunt doen is hier jouw les uit leren, zodat je niet nog eens zo'n zelfde fout maakt.
Jezelf kwalijk blijven nemen dat dit is gebeurd, dat je zo hebt gehandeld, houdt jou alleen maar tegen in het zetten van nieuwe stappen op jouw levenspad.

-Vergeving is een reflectie 
van genoeg van jezelf houden
 om verder te gaan.-

We handelen allemaal naar onze eigen wijsheid, naar wat wij op dat moment weten, naar de kennis die we op dat moment hebben. Soms is die wijsheid nog te klein en maken we fouten.
Dat kan je jezelf niet kwalijk (blijven) nemen. Je wist op dat moment niet beter of kon het gevolg nog niet goed overzien.

Als kind leren we lopen door te vallen en weer op te staan. Door te durven proberen. Bij elke val, krabbelde je op en ging je het nog eens proberen. Niemand die op dat moment tegen jou zei 'Sufferd, misschien moet je maar blijven zitten.'

Door jezelf te willen vergeven, door hiermee aan de slag te gaan, geef je jezelf het signaal dat je mág vallen... maar daarna óók weer mag opstaan!

Schud die last van je schouders. Laat de verwachting hoe het eigenlijk had moeten gaan los. Laat het gewicht van je schuldig of boos voelen van je afglijden. Breng troost aan het verdriet en de pijn in jou. Stop met het geen dat gebeurd is, tot iets van de toekomst te maken. Hou niet langer vast aan de pijn en het verdriet dat het je geeft. Het levert je niets op, het vormt alleen maar extra bagage dat je met je mee draagt.

Niets, kan wat is gebeurd, veranderen, maar jij kan wel jouw gevoel hierover veranderen!

Het verwerken van je emoties bieden je de kans om los te laten en zodra je kunt gaan loslaten ontstaat er ruimte voor vergeving... ruimte voor licht in jou en de mogelijkheid nieuwe stappen te zetten, verder te groeien.

Ik voel mij van binnen rustiger en "lichter" nadat ik de woorden "Ik vergeef je" naar mezelf toe had uitgesproken. Een bijzondere ervaring die mij echt rust brengt!

Ik wens je licht en vrijheid!

Irene ♡

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...